ze wspólnym emiterem ze wspólnym kolektorem ze wspólną bazą Przebieg ćwiczenia |
Wzmacniacze są urządzeniami, których zadaniem jest zamiana energii dostarczanej z zasilacza na energię sygnału wyjściowego.
Sygnał ten jest, oczywiście, zależny od sygnału sterującego. Przetwarzanie takie realizowane jest tu przez tranzystor, który
cechuje się zdolnością do zmiany oporu między emiterem a kolektorem w zależności od sygnału na bramce. Mówiąc o sygnale wejściowym, mamy na myśli sygnał elektryczny postaci: lub gdzie U0, I0 są składowymi stałym sygnału, U, I są amplitudami składowej zmiennej, ω - częstością sygnału. Składowa stała sygnału określa punkt pracy tranzystora. Poniższe rozważania dotyczą układu WE. Złącze baza-emiter jest w zasadzie diodą, więc prostuje sygnał. Wzmacniacz działa więc tylko dla jednej połówki sygnału (w przypadku stosowanych na pracowni tranzystorów pnp - ujemnej). Aby wzmacniać obie połówki, trzeba dodać stały składnik do sygnału i "podnieść" go tak, aby zawsze był ujemny (bądź dodatni dla npn). "Podniesienie" to realizowane jest przy pomocy opornika RB, więc przedtem należy składową stałą odciąć (za pomocą kondensatora za wejściem sygnału). Tak więc punkt pracy będzie zależał od wartości RB. Punkt pracy należy dobrać tak, żeby napięcie między kolektorem a emiterem wynosiło około połowy napięcia zasilania (w warunkach statycznych, czyli bez sygnału na wejściu). |